حضرت زهراى مرضيه در خانه‌ی نبوت و مركز وحى تربيت ‏شد. پدرى چون پيامبر اكرم‏صلى الله عليه وآله، همسرى چون على مرتضى، و فرزندانى چون حسنين داشت.

روزى زنان قريش با همسران رسول‏صلى الله عليه وآله از حسب و نسب خويش و مفاخرت قوم خود سخن مى‏گفتند، چون فاطمه ‏عليهاالسلام وارد جمع شد، همه ساكت‏شدند.

يكى از ايشان گفت: «چرا حديث رها كردى؟

گفتند: براى آن‌كه در پيش او حديث ‏حسب و نسب كردن محال باشد.

ديگرى گفت: ما بالكم يا بنى‏هاشم...؛ چيست اى بنى‏هاشم كه همه‌ی سيادت جمع كردى خود را و گوى سيادت از همه عالم بربودى، اما پدرت سيّد ولد آدم است، و اما تو سيده‌ی زنان جهانى، اما شوهرت سيد عرب است و اما فرزندانت‏ سيدان جوانان بهشتند و اما عمت ‏حمزه سيد شهيدان است،» (1)

بدين‏جهت پاره‏اى از مفسران آيه‌ی «نسباً و صهراً» (فرقان/54) را در شأن حضرت على‏عليه‏السلام دانسته‏اند كه اميرالمؤمنين جامع سبب و نسب بود «و هيچ كس را از صحابه اين هر دو بيك جاى نبود،» (2)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پى‏ نوشت‏:

1 - الخزاعى النيشابورى، همان كتاب، ج‏5، ص‏400،

2 - همان، ج‏14، ص‏243،