مراد از اهل‏بيت در آيه‌ی تطهير (سوره احزاب/33) پنج تن آل عباست. در اين خصوص قول پيامبر كه از منابع اهل سنت نيز نقل شده است، كافى است كه فرمود: «اين آيه درباره من و على و حسن و حسين و فاطمه نازل شده است‏». (1)

ميبدى نقل مى‏كند كه: «رب‏العالمين منت مى‏نهد بر مصطفى عربى كه خواست ما و حكم ما آن است كه اهل‏بيت تو پاك باشند از هرچه آلايش خلقيت است و اوساخ بشريت تا «از خانه به كدخداى ماند همه چيز»، الطيبات للطيبين والطيبون للطيبات و در همان تفسير از قول ام‏سلمه آورده است: چون آيه‌ی تطهير نازل شد «فأرسل رسول الله إلى فاطمة و على والحسن والحسين فقال هؤلاء أهل بيتى‏». (2)

در تفسير روض‏الجنان هم مى‏خوانيم: «رسول -عليه‏السلام - حسن‏عليه‏السلام را بر دست راست ‏خود نشاند و حسين را بر دست چپ و على را و فاطمه را در پيش روى، آن گه گليمى خيبرى بر ايشان افكند و گفت: اللهم لكلّ نبىّ أهل و هؤلاء أهلى، در حال خداى تعالى اين آيت فرستاد )، إنّما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت ويطهركم تطهيرا» (3)

با وجود قدر و شأن عظيم ام‏سلمه و تأييد نيك‏نهادى او توسط پيامبر، از همراهى با پنج تن منع مى‏شود، ولى جبرئيل با حسن قبول «أنت منّا» (4) با نورانيتى مضاعف به ملكوت پرواز مى‏نمايد و در آسمانها مى‏نازد و فخر مى‏كرد و مى‏گفت: «مَن مثلى وأنا فى السماء طاووس الملائكة و فى الأرض‏من أهل بيت محمد»؛ يعنى همانند من كيست كه در آسمان رئيس فرشتگانم و در زمين از اهل‏بيت محمد خاتم پيغامبرانم؟» (5)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پى‏نوشت‏:

1 - سيد عبدالحسين شرف‏الدين، الكلمة الغرا فى تفضيل الزهرا، ترجمه محمد بيدارفر، انتشارات الزهرا، تهران، 1362، ص‏50،

2 - ابوالفضل رشيدالدين ميبدى، همان كتاب، ج‏8، ص‏45،

3 - الخزاعى النيشابورى، همان كتاب، ج‏15، ص‏419،

4 - محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، يكصدوده جلد، داراحياء التراث العربى، 1403، ج‏17، ص‏262،

5 - ابوالفضل رشيدالدين ميبدى، همان كتاب، ج‏2، ص‏151،