ทำไมเราจึงให้ความสำคัญต่ออัรบะอีนอิมามฮุเซน (อ.)

การจัดพิธีรำลึกและการให้ความสำคัญต่อวันอาชูรอและอัรบะอีนนั้น ในความเป็นจริงแล้วเป็นการพิทักษ์ศาสนาอิสลามและการต่อสู้กับเหล่าศัตรูของศาสนา เพื่อให้ศาสนายังคงดำรงอยู่

ความทุกข์โศก (มุซีบัต) ที่เกิดขึ้นกับท่านอิมามฮุเซน (อ.) นั้นใหญ่หลวงและหนักหน่วงกว่าความทุกข์โศก (มุซีบัต) ทั้งมวล เพียงสาเหตุนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะชี้ให้เห็นว่าทำไมเราจะต้องแสดงความเสียใจและจัดพิธีไว้อาลัยรำลึกแด่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) มากกว่าอิมามท่านอื่นๆ

บรรดาศัตรูของท่านอิมาฮุเซน (อ.) พยายามที่จะทำให้เหตุการณ์กัรบะลาอ์ถูกลืมเลือนไปอย่างสมบูรณ์ และกระทั่งว่าบางครั้งพวกเขาจะทำการจับกุม ทรมานและสังหารบรรดาผู้ที่เดินทางไปเยือน (ซิยาเราะฮ์) ท่านอิมามฮุเซน (อ.) บรรดาชาวชีอะฮ์จะใช้ทุกโอกาสเพื่อต้านทานกับการดำเนินการเหล่านี้ของพวกเขา และหนึ่งในโอกาสดังกล่าวคือเหตุการณ์ในวันอัรบะอีน

หนึ่งในสัญลักษณ์ของมุอ์มิน คือการซิยาเราะฮ์ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ในวันอัรบะอีน ท่านอิมามฮะซัน อัสกะรี (อ.) กล่าวว่า :

 عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ: صَلَاةُ إِحْدَى وَ الْخَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْيَمِينِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم 

 เครื่องหมายของผู้ศรัทธามี 5 ประการ คือ การนมาซ 51 ร่อกาอัต (นมาซวาญิบและมุสตะฮับในแต่ละวัน) การซิยาเราะฮ์อัรบะอีน การสวมใส่แหวนในมือขวา การวางหน้าผากลงบนดิน และการกล่าว บิสมิลลาฮิรเราะห์มานิรร่อฮีม ด้วยเสียงดัง (ในขณะนมาซ)” [1] และหนึ่งในหน้าที่ของชาวชีอะฮ์ คือ การให้ความสำคัญต่อการซิยาเราะฮ์อัรบะอีน

เชิงอรรถ :

[1] เราฎ่อตุ้ลวาอิซีน, เล่มที่ 1, หน้าที่ 195